Wiosną 1941 grupa przeszkolonych w Anglii polskich żołnierzy zostaje zrzucona na teren okupowanej Polski. Dywersanci otrzymują fikcyjne życiorysy. Bronek mieszka u kolejarza Edwarda Buczkowskiego i jego młodej żony, Wisi. Janek ukrywa się u stolarza Maciejewskiego. Bronek, Czarny, zostaje dowódcą oddziału, złożonego z rodzeństwa - Zadry, Stefana i Muchy. Karol namawia Wandę, by włączyła się do Szpitalnego Komitetu Pomocy Więźniom.